[สยามฟุตบอล]

"Walk on.. walk on.. with hope in your heart. And you'll never walk alone"

    เนื้อร้องท่อนนี้โดยปกติเราจะได้ยินสองครั้งยามมีเกมในแอนฟิลด์ คือช่วงก่อนเริ่มเตะกับช่วงที่เกมกำลังจะจบ

    แต่เมื่อคืนวันอังคารเราได้ยินมันสามครั้ง เพราะมันยังดังกระหึ่มสนามในช่วงนาทีที่ 7 ของการแข่งขันด้วย

    เป็นภาพที่น่าประทับใจนะครับ แรงใจจากกองเชียร์ลิเวอร์พูลที่ส่งไปถึง คริสเตียโน่ โรนัลโด้ ในความสูญเสียครั้งใหญ่ของเขาช่างจรรโลงใจและงดงาม

    เชื่อว่าแม้กระทั่งแฟนบอลแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ดก็คงอยากกล่าวคำขอบคุณเดอะค็อปในไมตรีครั้งนี้



    ศึกแดงเดือดครั้งล่าสุดเป็นอีกเกมที่เราได้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างทั้งสองทีม ณ เวลานี้ ลิเวอร์พูลอยู่เหนือกว่าแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด มากจริงๆ

    ในมุมของผู้ชนะเราคงจะมองเห็นอะไรคล้ายๆ กัน สองประตูของซาลาห์ ฟอร์มระดับโลกของติอาโก้ เกมรับที่เก็บกวาดเรียบวุธ การยืนของฟาบินโญ่ ผลงานขาขึ้นของมาเน่ ความวูบวาบของดิอาซ

    ทีมเวิร์คที่ไหลลื่น สปีดเกมที่รวดเร็วและแม่นยำ การเล่นเพรสซิ่งบีบแดนบนหนักหน่วง และความสามารถเฉพาะตัวของลิเวอร์พูลในเกมนี้ฆ่าแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด

    มันชัดเจน ชัดเสียยิ่งกว่าชัด ลิเวอร์พูลทำได้ตามโจทย์ของตัวเอง ขณะที่ยูไนเต็ดยังคงมีการบ้านกองโตให้กลับไปแก้ จะทำอย่างไรถึงไล่คู่ปรับตลอดกาลได้ทัน

    หากในมุมของผู้แพ้ เชื่อว่ามีความเห็นแตกต่าง เอาแค่เรื่อง "สู้" กับ "ไม่สู้" ก็มองกันคนละด้าน บางคนบอกว่าสู้ บางคนบอกว่าน่าขายหน้าเพราะไม่สู้

    ก็คงแล้วแต่มุมมอง ส่วนตัวผมเห็นว่านักเตะปีศาจแดงสู้เต็มที่แล้ว แต่มันสู้ไม่ได้ พยายามวิ่งไล่บีบก็เหนื่อยฟรีเพราะไม่เจอบอล ขนาด อลีสซง ที่คล้ายถูกกดดันจากการเล่นของผู้เล่นยูไนเต็ดบางจังหวะยังเอาตัวรอดสบายๆ นักเตะหงส์แดงทุกคนหัวใจแกร่งมั่นคงจนข้ามพ้นความกดดันแค่นี้ไปแล้ว

    เมื่อพยายามบีบพยายามวิ่งไล่กดดันแต่กลับไม่ระคายผิวอีกฝ่ายเลย พวกเขาก็ถอยไปตั้งรับในแดน มันคือวิธีที่ดีที่สุดแล้วในการเล่นกับลิเวอร์พูล

    ด้วยสภาพทีม ระบบทีม ความมั่นใจ ความเข้าใจในวิธีการเล่น ความเร็ว ความแม่น นักเตะยูไนเต็ดเป็นรองลิเวอร์พูลทุกรูปแบบ ถามหาเหตุผลว่าแล้วทำไมถึงปล่อยให้เป็นอย่างนั้นอาจไม่ใช่คำตอบที่ถูกต้องนักกับคำถามที่ว่าทำไมถึงเล่นแบบนี้ที่แอนฟิลด์



    การพัฒนาเป็นเรื่องที่ต้องใช้เวลา ส่วนการเล่น 90 นาทีเมื่อคืนนี้คือเหตุการณ์เฉพาะหน้า คุณจะเล่นอย่างไรในเหตุการณ์เฉพาะหน้านี้

    บีบสูง กดดัน - คำตอบก็ชัดเจนแล้วคือไม่เจอบอล ก็เพราะโดยพื้นฐานยูไนเต็ดเองก็ไม่ได้เล่นอย่างนี้

    บุกแลกแบบเปิดหน้าไปเลย - ในสภาพแบบนี้ นี่คือทางเลือกที่อันตรายที่สุดและไม่ควรใช้อย่างยิ่ง

    ตั้งรับแน่นหน้าเขตโทษ อุดอย่างเดียว - มันก็รอโดนอยู่ดีเพราะพื้นที่ของคุณอยู่ห่างประตูลิเวอร์พูลเกินไป โอกาสตอบโต้จากการสวนกลับมีน้อย

    ตั้งรับในแดนตั้งแต่ครึ่งสนามลงมา - ผมคิดว่าวิธีการที่ ราล์ฟ รังนิก ใช้นี้คือวิธีที่ถูกที่สุดแล้ว เขาให้ลูกทีมเล่นรับในแดน มีสมาธิให้มากที่สุด วิ่งเข้าหาบอลไม่ให้นักเตะหงส์แดงเล่นง่ายแล้วกลับมาประจำโซนที่รับผิดชอบ อดทนให้ถึงที่สุดและฉกฉวยโอกาสให้ได้ถ้าลิเวอร์พูลพลาด สลับกับบีบสูงบางจังหวะเพื่อกดดันเจ้าบ้านบ้าง

    เพียงแต่ลิเวอร์พูลแทบไม่พลาดเลย บอลสั้นเร็วและการเคลื่อนที่ของพวกเขาทำให้เกมออกมาคล้ายการเล่นลิงชิงบอลเคลื่อนที่ ฟังแล้วเหมือนดูถูกแต่ไม่ใช่ มันคือการเอาตัวรอดในพื้นที่แคบๆ ที่ถูกคู่แข่งบีบเข้าหา ใช้ผู้เล่นอย่างน้อย 3 คนขึ้นไปช่วยลดทอนความเข้มข้นแล้วปลดบอลให้ออกจากพื้นที่นั้น



    ประตูแรกก็มาจากการเล่นลิงชิงบอลสั้นๆ นี่แหละ พอแกะออกมาได้ก็โจมตีพื้นที่หลังแบ๊กที่เปิดให้ทันที ส่วนลูกที่สองก็ลักษณะคล้ายๆ กัน ต่อบอลสั้นเร็วและจบที่การแอสซิสต์อันยอดเยี่ยมของมาเน่ในแบบที่คิดไว้ล่วงหน้าแล้วว่าจะจ่ายอย่างนี้

    ประตูที่สามกับสี่เป็นจังหวะสวน ตัดบอลได้แล้วโจมตีอย่างรวดเร็ว เล่นงานแบบเน้นๆ ในช่องว่างที่ฝ่ายตรงข้ามซึ่งกำลังรวนเปิดให้

    หากที่สำคัญก็คือคุณภาพในเกม นักเตะยูไนเต็ดอาจจะมีใจที่สู้ มีความพยายามให้เห็นด้วยปฏิกิริยาตอบสนองที่ดีขึ้นกว่าเกมแรก แต่คุณภาพของเกมต่ำมาก การผ่านบอลให้กันแย่ การต่อบอลทำเกมไม่ดี ไอเดียในการเล่นมองไม่เห็น แล้วก็ยังช้าเกินไป

    มันก็คล้ายกับคุณขึ้นชกกับคู่ชกที่เก่งกว่ามากๆ แล้วคุณดันโดนไข้กินก่อนชกเข้าไปอีก ต่อให้พยายามสู้แค่ไหนมันก็ไม่ไหวจริงๆ

    เป็น 90 นาทีที่บอกถึงความแตกต่างระหว่างทั้งสองทีมในปัจจุบัน

    สามคะแนนในเกมนี้คือแคแร็กเตอร์ของลิเวอร์พูลในวันนี้ ในเกมที่ต้องชนะเพื่อไล่ล่าความฝัน ลูกทีมของ เจอร์เก้น คล็อปป์ ยังคว้ามันมาได้เหมือนเคย..

    เป็นความเคยชินที่คุ้นตาไปแล้วนะครับสำหรับเดอะค็อป

    จะเกมยากหรือง่าย เล่นสบายหรือต้องเลือดตาแทบกระเด็น สิ่งที่เราจะได้เห็นจากลิเวอร์พูลชุดนี้ก็คือพลังแห่งการต่อสู้และความหวังที่ไม่เคยมอดไปจากใจ

    เกมนี้อาจดูเหมือนแทบไม่เหนื่อยกายเหนื่อยใจอะไรมาก แต่ก็ต้องใช้สมาธิอย่างเต็มที่ เน้นทุกจังหวะ การแหกปากกระตุ้นลูกทีมของคล็อปป์บอกเราได้ดีว่ามันเป็นอย่างนั้น



    กับเกมที่ต้องชนะอย่างนี้ ห้ามหลุด ห้ามพลาด ห้ามประมาทเด็ดขาด นำหนึ่งลูก สองลูก สามลูก แล้วก็ยังห้ามประมาท ต้องเก็บให้ละเอียดทุกเม็ด

    ลิเวอร์พูลตอบสนองความต้องการของแฟนบอลได้ดี การเก็บคลีนชีตได้ก็สำคัญเช่นกันเพราะการเสีย 5 ประตูในสองเกมล่าสุดที่นำห่างคู่ต่อสู้ 3-1 กับ 3-0 นั้นเชื่อว่าคล็อปป์ไม่พอใจและต้องกำชับลูกทีมของเขาแน่

    สมบูรณ์ครับสำหรับสามคะแนนในเกมนี้ของลิเวอร์พูล

    จ่าฝูง..อย่างน้อยก็แซงหน้าแมนเชสเตอร์ ซิตี้ขึ้นไปยึดตำแหน่งจ่าฝูงเอาไว้ก่อนตามเป้า สูดลมหายใจให้สุดและสดชื่น แล้วคืนนี้มาเชียร์ไบรท์ตันกัน

    "Walk on.. walk on.. with hope in your heart. And you'll never walk alone"

    ไม่ว่าผลการแข่งขันจะออกมาเป็นอย่างไร เราก็ต้องก้าวเดินต่อไป เดินต่อไปเรื่อยๆ ด้วยความหวัง

    เส้นทางสู่แชมป์ลีกสมัยที่ 20 ไม่ง่ายอยู่แล้วพวกเรารู้ แค่พวกเราไม่กลัวและพร้อมเผชิญหน้ากับมัน.. ก็เท่านั้นเอง